Kahraman Tazeoğlu – Ömrümün Virgülü

Kış geliyor

Bir daha da açmaz güller

Tekil mutlulukların

Çoğul yalnızlıklarıdır elde kalan

Borç harç mutlulukla ne yaşanırsa

O kadar yaşadık

Ey ömrümün virgülü

Böyle mi bitecektin ha

Sen gittin

Türkülere sığmaz oldum

Dışım içime dar

Yelkensizim

Rüzgarlara çıktım

Kıyılara vurdum

Caddeler yuttu beni

Ve başıboş hüzün sokağında

“Yüreğime söylediğim en doğru yalan oldun”

Başıboş sonu boş

Kar yağıyor

Bir daha da açmaz güller

Acıların darağacında

Gözyaşımı vurdular

İçimin seyir defterinden

Adını çaldılar

Şimdi ört kapılarımı

Dönüşlere biletsiz kalayım

Varsın geride kalsın

Kederli gözlerin kar yanığı saçların

Varsın yitirsin tılsımını hayat

“KAR YAĞIYOR

BİR DAHA DA AÇMAZ GÜLLER”

Similar Posts

14 Comments

  1. Geri bildirim: Pingback
  2. Geri bildirim: Pingback
  3. Geri bildirim: Pingback
  4. Geri bildirim: Pingback
  5. Geri bildirim: Pingback
  6. Geri bildirim: Pingback
  7. Geri bildirim: Pingback
  8. Geri bildirim: Pingback
  9. Geri bildirim: Pingback
  10. Geri bildirim: Pingback
  11. Geri bildirim: Pingback
  12. Geri bildirim: Pingback
  13. Geri bildirim: Pingback
  14. Geri bildirim: Pingback

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir