Utopia – Life Goes On

Seni sildim telefon defterimden Adının üstünü hep karaladım Yüzünü görmekten çok sıkıldım Nereye gitsem peşimdesin sen Üf üf sıktın artık Sabrımı taşırdın artık Sakız gibi yapıştın da Tadını kaçırdın artık Üf yeter üf üf yeter Yoksa sen aşk sakızı mısın? Ayrıldık sana anlatamadım Kaçtım kaçtım kurtulamadım Bir türlü silemedin aklından Bıktırdın düşemedin yakamdan Aşk sakızı…

Senin güzel yüzünü Senin şirin sözünü Unutmadım sevgilim Uydun el sözüne Bırakıp gittin beni Nafile yalvarma Gel desen de gelemem Gönlüm daraldı Kalbim kırıldı Unut beni sevgilim Geçti artık Bitti artık O eski arzular Uydun el sözüne Bırakıp gittin beni Nafile yalvarma Gel desen de gelemem Gönlüm daraldı Kalbim kırıldı Unut beni sevgilim

“haykır acını ey halk! başeğme haykır! bir yol kavşağındasın ve ancak yaraların haykırışlarla onarılır bir yol kavşağındasın ve senin değişmek için çırpınıyor kaderin kuşan alnında biriken o kara teri sırtında şakırdayan kırbacı kopar soluk al ışıldat o mazlum yüreğini bak korlaştı acıların, kozalandı ey halk! parçala şu nankör suskunluğunu başkaldır artık sevginin ve öfkenin uğultusunu…

Bir umut olsa Sevemedim seni yar Icime dogsa bilirsin beni yar Ilaci buysa sevdanin Istemem yar sende kalsin Iki cihanda bedduamsin Aldanmam sana artik Bittim bak bana yazik Yuzsuzsun anladik Attigin bu kacinci yar Yuregime kurtlar salamam Boyle bir aska yanamam Hani dunya tersine donerse Olurum yinede senin olamam

Kime canım desem canımı alır Öyle bir karalı bahtım var benim Kime iyilik etsem kötülük gelir Guruya tecellim işim zor benim Ey Alim de senin dostların kimler Atını nallamış peşimde kemler İdama hüküm verse hakimler Dilim dursa cesedim der yar benim

Sen abarttın ellerin aşkını , Gözünde çok fazla büyüttün. Sevda yollarında aşkını kovalarken, Çok fazla üzüldün. Olmaz derken , Daha çok vakit varken , Bana hayır derken uyarmıştım. Anla artık kabahat sende, Bu aşkın mayası tutmaz. Demedim mi bu dünyada düşenin dostu olmaz.