Bencillik rüyasından yan bakalım hadi küçük bey
Soruyorsam merakımdan mükemmel mi gidiyor her şey
Kabul et bir süre sonra alışkanlığa dönüyor her şey
Ayrılıkta neyse payım bedelini ödeyip hemen giderim
Kadın mıyım dadın mıyım söyle de sıfatımı öğreneyim
Ayrılıkta neyse payım bedelini ödeyip hemen giderim
Kadın mıyım dadın mıyım söyle de sıfatımı öğreneyim.
It seems to me your body’s yearnin’ seems to me your lips’re turnin’ cold And after all the love I’ve given someone else’s love is taking hold And I can see your mind is workin’ and an awful thought is turnin’ round I don’t know when my time is comin’ when it does my world…
Oynayın kız oynayın durmanın ne karı var A bu köyün içinin acaip bekarı var Derule Çek aşağı yukarı havanın fitilini Niye konuşmuyorsun kuş mu yedi dilini Derule Oy sandığım sandığım yeşil boya boyandım Demin türkü söylerdim şimdi neye dadandım Derule Oynayın kız oynayın durmanın ne karı var A bu köyün içinin acaip bekarı var.
~ Sagopa ~ verse: Canını yakacak eller uzatıyorlar insanlar. kaç rüyanı yakaladın? ben bir kaçını ama soyut. kolunu jiletin keskinliğiyle keser birisi yazar koluna ben vücuduma değil yapraklarıma yazıyorum. ben hep o küçük çocuğu düşünerek yazıyorum hiç de mutlu değildi ve ayna karşısında çekingen sahipliği zayıf bir bedene sığdırılmış güç burnumu sürtmekten, iyinin kokusunu almam…
Ne renk, ne dil neden değil Bir şans daha bu dünyaya İnancın engel değil Dene, inan değer bir (1) olmaya Dünde yok, yarında yok Zaman sonsuz 1 (bir) şimdi Hemen şimdi anı yaşa Gecikme hayata, aşklarına Karşılıksız sev, paylaş Sonsuz sevgi ile yaklaş Kim olursan ol, ne olursan ol hatırla Hatırla, hepimiz biriz İçine dön…
Neyleyim sen yoksan eğer dünyanın servetini Neyleyim sen yoksan eğer ahiretin cennetini Neyleyim sen yoksan eğer sahilleri kırları Neyleyim sen yoksan eğer yazı kışı baharı Ne de haklıymış meğer Aşk uğruna yananlar Sen de beni yakıp gittin Geçen yıl bu zamanlar Elimde yok adresin şimdi bilmem nerdesin Aşkımın ödülü müydü habersizce gidişin Sana öyle hasretim…
yavaş yavaş araladı göz kapaklarını… perdeleri açılıyordu tiyatronun… sahnedeydi artık idil can… heyecandan titreyip kasıldı… ağır ağır kapandı perde… gülümsüyordu dünyaya… kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında… kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede… ayşe gülen, nil, sibel, adalet… toplanmışlardı başına… terini sabo siliyordu… içi bir cehennemdi söndüremiyordu. mitralyöz, mitralyöz… kim? dedi sabo. benim! dedi mitralyöz……
15 Comments