Osman Öztunç – Adı Türk

�Oportünist�! (opportunist) Kovala her yolu Hakkımı vermeden sırala kanyonu Bu deve gidemez hiçbir adım ileri Salyası akan �kapitalsiz kapitalist�! Bu kez eşit olur �Sermaye sahibi-emekçi denklemi� En radikal �liboş� olur Tanımını bilemeden söze giren destursuz Halkım aç, açıkta Doy ne olur! Yorumdan gayrı baydım, bilmeden laf yaptın Bu sana dikte edilen yanlış Dipte bilinen başka…

You know that little clock, the one on your VCR, the one that

Bir varmış bir yokmuş diye başlayan Masal oldu gitti büyük aşkımız Yaşanmamış gibi bir gün son bulan Yalan oldu gitti büyük aşkımız Gezmedim sanki hiç elim elinde Olmadı sanki hiç adın dilimde Bir yaprağa döndük rüzgar önünde Sürüklenip gitti büyük aşkımız Nerede başladı nerede bitti Çılgınca severken kim oyun etti Unuttum önce kim kimi terk…

Senden hızla kendime kaçarken Geçmişi bulurum sensizlikte Gördüğüm şeyler,susturduğum yürekler Karşıma çıktılar birer birer. Nice gönül çaldım cevap vermiyor. Yine dondum kaldım içim sıkılıyor. Gitme şarap açtım votka da var istersen Sevdiğim şarkı çalıyor eğer dinlersen… Sana olan zaafım nefrete dönüşmüş, Tenler uyuşmuş, ruh uykuda Oyunlar dinmiş, Sözler söylenmiş. Gitmem lazım zaten sigaram bitmiş. Herşey…

kalabalık bir sokak belki hayat sen her köşe başı yorgunluktan mı bu halim düşünmek bile zor kelimesiz geldiğim fikirler yol almaz dağınıklıktan mı bu halim durulmak artık zor geçmişte bitirdiğim hüznümde hal kalmaz toplanmamış bir oda benle hayat sen yağmur sonrası… yorgunluktan mı bu halim düşünmek bile zor kelimesiz geldiğim fikirler yol almaz dağınıklıktan mı…

tek tek sıralanmış her şey doğmak için hayata çok zor bulunurmuş elbet tesadüfler bu dünyada bakınmak yok aranmak yok belki sensin sırada karanlık çok aydınlık yok el yordamı yaşamda bil ki unutulur her şey yazmayınca kağıda yaz ki yenilensin senle tarih olmak boşuna bakınmak yok aranmak yok belki sensin sırada karanlık yok aydınlık çok el…