Rafet El Roman – Hasretinle Yanıyorum

agır kêtyê dıllêmın xew nakêwê çavêmın çımma tıjmın dur kêti bêjê ronya çavêmin rındamın, gevramın çên salêl hefyatêmmê vêlê çên salêl bêndatêmê evçı agunalimê dıl şewıti bêrfbine tıb xatrinê xadeki mebe je êwyu dine Beyaz Yüzlüm ateş düştü gönlüme uyku girmez gözüme niye bana uzaksın söyle gözümün nuru güzelim, beyaz yüzlüm kaç yıldır peşindeyim vallahi…

Zaman mizahi, akıl kalır nizami Ölüm yakın mı bana da dikin o bembeyaz kefenleri Telafi zordur gidenin dönüşü yok hayata, Bitkinim bitirdi ruhumu, acıların mesaisi… Bir kağıt kalem yeter odamda tablolar kelam dilimde eser Sefil gülüşse cani test eder Sokakların dram sözümü yansıtan, zaman adımı sulayan bir olgu Çok mizansen oldu doğumu omuzda yük günahların…

Sen bugün bana herşeyim diyen sen Ben bir kez daha anlatırken sevgimi Söyleme söyleme ben önce hayallerini Ağlaşır gözlerim anlatırsam halimi Titriyor bak ellerim Hayallerde gezginim Kimsesizim ezginim ürkek Rüyalardayım Bir daha doğsam yine Seni severdim inan Kaybolsa da yıllar çaresiz Beklerim bin ömür

Bir çocuk gördüm uzaklarda Gözleri kederli hatta korkulu Her şeye rağmen biran gülümsedi çocuk Sıcak sade ama biraz kuşkulu Bir çocuk sevdim uzaklarda Sanıyordum ki onun özlemi de buydu O ise bir bakışta beni örtülerimden Yalnızca, yalnızca duygularıyla soydu Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi Şimdi çocuk büyümekte günbe gün Bütün hüzünleri okşadı birer, birer…

[Lyrics not available]

Harmana esti yeller Su getirsin güzeller Hovarda çapkın yarim Sen söyle ben yazarım Kollarının arası Olsun benim mezarım Harmandan gel harmandan Kolları dal ovadan İçtim içtim kalmadım Başıma geldi neler Söylüyemem hovarda Çapkın yarim sen söyle Ben yazarım Kollarının arası Olsun benim mezarım Harmandan gel harmandan Kolları dal ovadan…