Öztürk – Küskün Mektup

sen gitme bana kal yokluğunda buralar boş kalan sokaklra benzer heryer hep taş duvar ya ümit ver de senin olayı ya izin ver sende kaybolayım savrulursam karanlığında bir ışık yak yönümü bulayım her günümde gecemde yerin yanımdır benim sen canımsın sen gücüm SEN EFENDİM

Senin için geldim ben bu ellere Yine senin yüzünden gidiyorum Bu sevdanın bedelini sevdiğim Hasretinden yanarak ödüyorum Kurşun yedim hançer yedim sevdiğim Böyle yara bere ben hiç görmedim Oy pusu gözlüm (nakarat x2) Ben seni sensizde sevmeyi bildim Ne kendin güldün ne beni güldürdün Eller pusu kurdu sevdam üstüne Sen bir hoyrat bakışınla öldürdün Kurşun…

Tenha bir yer bulunca Yanaşırdı yanıma o Sen ne güzel şeysin derdi baktıkça Bir an yalnız kalınca hemen beni öperdi o Aman tanrım sonra derdi kaçınca Çok tatlısın sen derdi Titrerdim o dokununca Uçardım ben bulutlarda Gösterdi ah gösterdi en sonunda gösterdi Bana gerçek yüzünü Halimi anlamadı nasıl sevdiyse beni Dudağım uçukladı Sonunda bir değişti…

Her saniye Sessizce akarken hayatımdan Oldukça durgun ve sakin Geçmişin hiç önemi yoktu Yutkunduğum o serin anda Sonrası yoktu Dakikalar yaklaşıyor Kimse duymadan Sonrası yoktu İnanmak çok zor hala Bir başka zaman Belki bugünkünden boş olsa da Bazen gülüp bazen ağlarken Bildiğim tek şey buydu zaten Derin bir nefes çektiğim o anda Sonrası yoktu Dakikalar…

Self perception of this reason Strive against this heart that’s needing Accused by this lust of flesh and death world Born again life Born again peace Born again love I am not my own Cannot contain, disassociate my sorrow and pain All distortions of hate, distortions of god Dissect, massacre, dissipate False hope in man…

Sanki benim hüznüm bana azmıydı Birde kaçar göçer oldum ben benden Hiçbir yere sığmadı bu yüreğim Adım kent sürgünü kaldı bu yüzden Sen giderken şarkıları küstürdüm Bir bitimsiz keder kaldı yüzümde Aşk emekti bilemedin küçüğüm Yaşanmamış günleri istemekti Sanki benim hüznüm bana az mıydı Bir de kaçar göçer oldum ben benden Hiçbir yere sığmadı bu…