Ahmet Şafak – Yozgat Sürmelisi

kaybolduk yavaş yavaş kaybolduk bazen hızla kimseler engel olmaz geçilen hudutlara (2x)

Ne söz dinler ah deli gönlüm deli aşklar düşler yaşar Utanırım ağlayamam yüreğim yanar Ne acılar ne sızılar ne sancılar çekti yüreğim Ormanlarda yitip giden bir ağaç gibiyim Geçti bahar açmaz güller dizeler dillerde kaldı Mavi renkli uçurtmam telerde kaldı Ne acılar ne sızılar ne sancılar çekti yüreğim Ummanlarda yitip giden bir yelkenliyim

I review my past through wicked windows framed in silver and hung in toughened glass, upon my face, around and over. Now and then: memories of men who loved me. No stolen kiss – could match their march on hot coals for me. I have walked a line both faint and narrow, hard to follow….

Çok olun çocuklar çok olun On binlerce yüz binlerce Yapraklar kadar balıklar kadar Denizler kadar çok olun Çok olun çocuklar çok olun Yaşayın dünyayı doya doya Açın kapıları camları güneşe Ne kedere kapılın ne korkuya Bu dünya ne tek yaşamakta Bu dünya ne parada ne pulda Ne kalleşlikte ne zulümde Bu dünya aşkın içinde alın…

Bir daha sevmem ben asla Boş yere kalbimi kırma Çok şey harcadım uğruna Bir daha dönmem ben asla Boş yere gönlümü kırma Çok şey harcadım uğruna iliyorum her şeyi Ta başından beri Gidiyorum yüreğinden Unut beni Elveda aşkım sana Sende kalan umutlara Gidiyorum bu son veda Haberin olsun

Bekle beni, bekle beni Bekle beni geleceğim Bütün gücünle bekle Karlar tozarken bekle Ortalık ağarırken Kimseler beklemezken Soluk sıkıntılarla ağırlaşan yağmurlar içinde Tek bir haber bile çıkmasa uzaklardan Saçına dağılsa bekleyişin Yalnız sen olsan bile bekleyen beni Bekle yine, bekle, bekle beni Bekle beni, bekle beni Bekle beni geleceğim