Cengiz Kurtoğlu – Sevmek Kim Sen Kimsin

Hallarıma bakıp hayra yormayın Yar sineme hançer vurmuş ağlarım Hallarıma bakıp hayra yormayın Yar sineme hançer vurmuş ağlarım Gül dudağa düşmüş derdim sormayın Gül dudağa düşmüş derdim sormayın Yar aşkına zehir katmış ağlarım Yar aşkına zehir katmış ağlarım Deren bilir aşk bağının gülünü Alan bilir vay bu gönül derdini Ben bilmem bu günümden yarını Ben…

Kenar süsü oldum hayatında Yani olmasam da olurdu Kaza süsü de verirdin vefatıma Yokluğum boşluk yaratmazdı Seni aramamam sormamam bakmadan Uzaklaşmam Eminim çok hora geçti Hurdaya çıktı içim fark ettin mi hiçe döndüm Çürüye çürüye tükendim Rezil ettim kendimi Dağıttım içtim düştüm Ona buna ağladım İçimden döküldün Gülmeyi unuttum Kendimi dinlemekten Hastalık hastası oldum Senin…

Aşkın dostu kadar düşmanıda var Her söylenen söze kanıp aldanma Ebediyen baki kalacak sevgim Öldü deselerde duyda inanma Kolay terkedermi seven seveni Olacak elbet gülün dikeni Herşeyi unutup kalbimden seni Sildi deselerde duyda inanma Yeminim büyüktü tanımam hile Yaşarım vuslatın umudu ile Aşkınla bin değil bir defa bile Güldü deselerde duyda inanma Kolay terkedermi seven…

Yalanmı hadi hadi sölesene bu acıları cekmek kolaymı sence yazdım derdımı umudumu her gece yalanmı sence hayat sankı sahne kapandı perde abandı perde okyanustakı oglan hayat senı bogmasın nese ıster kollar tabakk senı bulmasın kalkışılan bazen elıfı bulmaz esır ettın benı ah senede bi kumpas gozlerımız hep ustunde nedeni hep ful ass ruh ve bedenımı…

..:verse 1:.. çocukluğumda çocukluğuma inmek gibi bişey bu dengesiz dilim susar ve içer su bi şarkım olsun dedim hayata bi katkım çok verdim lakin aldığımdan az son nefesi çektim çukuru kaz içime kordu çöktü lanetin çokmu naletim neyim ben içime gömdüğüm bu defni kimse çözemez kalbim tek başınada atar destek ünite istemez gördüklerimi açıklaman gerekmez…

Hele bakın şu leyleğin işine Ağustosta uçar gider leylekler Aden iskelesi sizin çölünüz Orda kılavuzun seçer leylekler Aden iskelesi arap dağından Hastalanmış ayrı düşmüş beyinden Acem iskelesi arap dağından Ordan öte uçar gider leylekler Bir millet vardır ki ağaçta biter Kırk güne varışın vadesi yeter Deccal meccal o leyleğe ok atar Ordan öte uçar gider…