Norm – Manyofobi

Ardimdan cok cümle kuruldu

teshisi ben deiL onlar koydu

sifatimi kaybettim ben bu gece

azraiL ebac yükLemim oldu

AiLeme sordum onlar sustu

dostuma döndüm arkama pustu

seytana baktim yüzümede kustu

ruhum hadi söyLE kim suclu ?

kendimi kac kere kaybettim

vede bulmak için caba sarfettim

bedenimi kac kere katLettim

ben bu yolda kendimi mahvettim

olmadi ruhum bu sefer beni sen terkketin

o kadar yalvardim sana beni dinlemedn

vede bak bi sefer biLE s*klemedin

gelecek dediLER ruhun sana geri dönecek vede bekledim olmadi

terketti herkes gibi lanetledi bedenimi beni hic sormadi

elimde bir kac anti deprasan ve yildiz tozlari var bugece

dumanimi bastim kafa tasima geçmisimide koydum yan cebime !

hergece ayni rüyalar kan ter içinde kalan bu beden benim olamaz

uyumaktan korkar oldum artik kabus beni arasada bulamaz

kirdigim her kalbi odamin her bir kösesine gömdüm

sirtimi döndüm

anneme biLE acimadim asla

yeri geLdi tanrima biLE sövdüm

yasamanin anlamini sorguladim yanitinii bulamadim asla sorularimin

gelecek kaygisini yok ettim her bi nöbette cok kan akittim

kalbimi aldim beynimin en sag kösesine terkettim

gözleri kapadim zifiri karanligi farkettim böyLcE yanlizligi kesfettim

sigarami bastim bedenimin her bir üzrüne iskenceyi tattim

gelecek bizim olacak dedn ama sevgili sende beni s.tirip attin

deli gibi kosturdum her darbeyi ölümüne kabul ettim ben bedenime

nefesimi kesmye yetmedi bunlar tanirim bu isyanlar kendime

yollar bana sadece hasreti simgeLEdi

arkamdaki gölgem biLE kendini benden gizledi

bazen önüme cikmak biLE istemedi

her yeni gün yeni paranoya hali yeni paradokslara neden oldu

sizofrene bagladi zihnim her gece yeni bir kuskum dogdu

iyilik yap vede cennete git manteliteme uymadi tabulariniz

ruhuma ambargo uyguladiniz ama beynimi susturamadiniz

kötülük yapti hani ERMAN�i bir kere bile durduramadiniz

yollarin hepsi camurlu cok battim ama beni kurtaramadiniz

yasamak benim için anLAmsiz

bide cenneti görelim dedim oda olaniksiz

ruhum bunu kabul etmedi

yeni zindanlara vurdu bedenimi kansiz

ölmeyi denedim vede beceremedim

sonu geLmedi hergece yeniden denedim

tirnaklarimida cektim vede

tüm bedenimi kestim ben bu gece

topraklara sigmaz bu beden beni hiç bi kefen kabul etmez beni bilirim

gömsen biLe beni yine dolunayda hortlar vede yeniden dirilirim

öldüm vede geri döndüm yildizlarin arasina girdim birden söndüm

gecmisimede cok sövdüm bu gece cesedimi tam dört parcaya böldüm

ruhla beden kollektif kalamadi bir beden de tek neden Le bir bütün olamadi bulamadi dogruyu kendine soramadi yanlizca kalemim buna

gözyaslarimi silemedi

nefesimi kesemedi

laneti göremedi

gafleti bilemedi

yasmayi dilemedi

kendine geLEmedi

vede beni sevemedi ruhum