Tarık Mengüç – Küresel Isınma

Sana şiirler yazdım Seni deliler gibi andım Ay ışığı solmayacak sandım Güneşin karanlığıyla yandım Sordum yordum Yoruldum yoruldum körolası Mahvoldum kulun oldum Sonsuza sonsuza yol oldum körolası Seni benlik sevdalara yordum Yarım kalan aşkımızı sordum Kimbilir zalim kimlerin oldun Ellerin oldun da mutlu mu oldun

Gun smoke and decay now fill the air, Armed to the teeth we take our stand. Decapitating the sons of darkness, With my axe I’ll leave them lifeless. Hordes of the shadow still pressing on, Consuming the living till the break of dawn. Drops of blood turn into rivers, as we trudge through the mounds…

Who can see beyond tonight I don’t know what’s wrong or right But when I say I love you I’m shooting from the heart Wish I knew a better way I hate to use an old cliche But when I say I love you I’m shooting from the heart I’m just a man of simple…

Söyleme melemini merhaba televole kameramı namareme soktum nedemeli benim elemine kelimelerim kimine bi televizyon gibi geliim sordu vizyonumu napıcak prodiktör tiribine girdi bay kıro beet maker bana küstü vay sıra benim istanbul çok mic saian manitamı lazım caravana bize kızlara para lazım görünümü sahte götünü bi kahpe kaldırmış ah bee madam arabada malafat yer ex…

Bunca yıldır her sabah Şafakla kalkan kimdi Kimdi tarlaya süren Ürünleri topluyan Davarı kır tepeden Da bostepeye yayan Her gün akşam Yayıp topluyan kimdi Başımı derde salma Üstüme kuma alma Kurbanın olam güzel efendim Kurbanın olam benim efendim Kimdi sarı buğdayı dövüp Un hamur eden Kimdi aşır pişiren Çamaşırı devişiren Kimdi senin özünden Boyunca evlat…

Sustu içimdeki Yorgun yüzündeki Düştü elindeki Öldü Bir melekti Sen sen sen giderken Kalbim burada kalırken Ellerim sessiz soğuk ve suskun öyle dururken Yalnızlık gittiğin yoldan bana geri gelirken Gözlerimden yaş yerine sessiz harfler damlarken Sen sen sen giderken Ben ben ben kalırken Ayak seslerinle bütün camlar pencereler inerken Bir veda saçlarımdan tutup beni yerlerde…