İsmail YK – Duydum ki Çok Mutsuzsun

Dertlerimi yaza yaza El tükendi ben tükendim Yıllar yılı vurdum saza Tel tükendi ben tükendim Kapıldım bir hoş hayale Sevmekten düştüm bu hale Bahçemde menekşe lale Gül tükendi ben tükendim Geçiyor benim de çağım Ne evim var ne ocağım Dünyada tutunacağım Dal tükendi ben tükendim Ersin’im arıldım gayrı Arıldım duruldum gayrı Cihana darıldım gayrı Yol…

Mapusun içinde 3 ağaç incir Elimde kelepçe boynumda zincir Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm Zincir sallandıkça her yanım sancır Düştüm bir ormana yol belli değil Oy zulum zulum başımda zulum uzak git ölüm Mapusun içinde mermerden direk Kimimiz 15lik kimizimiz kürek Oy zulum zulum başımda zulum nedir bu halım İnsanın zulmüne dayanmaz…

Ooh ooh ooh Na na na, na na na Ooh ooh ooh Na na na, na na na

Ada sahillerinde bekliyorum Her zaman yollarını gözlüyorum Seni senden güzelim istiyorum Beni şad et şadiye başın için Her zaman sen yalancı ben kâni Her zaman orta yerde bir mani Her zaman sen uzakta ben müştak Her tellakide bir hayalin berrak Nerede o mis gibi leylaklar Sararıp solmak üzere yapraklar Bana mesken olunca topraklar Beni yad…

Yine bu gün seni andım ah hüseynim vah hüseynim Döktük gözden kanlı yaşlar ah hüseynim vah hüseynim Döktük gözden kanlı yaşlar ah hüseynim vah hüseynim Bu gün rehberin matemi bu gün güllerden aşure Olsun sana canlar feda ah hüseynim vah hüseynim Olsun sana canlar feda ah hüseynim vah hüseynim Olmaz olaydı kerbela ah hüseynim vah…

Özünü sevmedin hiçbir insanın Gösterişli aşklar seni bozdu Meleğim benim Kendin kaşındın Anamın ellerinden hiç öpmeden Köyümün sütünden hiç içmeden Harcadın beni kadersiz yanmışım Senden bana kalan bu hüzün bu yıkılış Beni küstüren bu yas Beni ağlatan bu yas Ağla susma şimdi sen ağla Tutku bu hafife alınmaz Ne büyük hata yaptığını anla Ağla susma…