Sabahat Akkiraz – Kara Kış Gelmeden

Karşımda salınıp duran Benli dilber bin yaşasın Kollarını boynuma salan Nazlı dilber bin yaşasın Kulak verdim sadasına Kail oldum kazasına Ben garibin hanesine Gelen dilber bin yaşasın Gitti hanemden bakarım Sinemi oda yakarım Adını demeye korkarım Nazlı dilber bin yaşasın Şu dilberin oyununa Günahı kendi boynuna Ak kollarını boynuma Saran dilber bin yaşasın

İlk ateşi sen yaktın Son yangın da senden olsun Senin canın sağ olsun” Bilmeliydim Bir sabah çekip gideceğini Dünyayı başıma yıkıp gideceğini bilmeliydim Ve sen daha kırmadan bu aşkın kalemini Ben her şeye eyvallah deyip Çekip gitmeliydim bu şehirden Ben yakılacak adamım bu şehirde Sana böyle yandığım için Ben asılacak adamım bu şehirde Seni böyle…

Kimseler gelmez senin feryadı ateş barına Yandın ey biçare dil yandın melamet narına Yes-i sevda rengi çökmüş gül gibi ruhsarına Yandın ey biçare dil yandın melamet narına

Hani herşey yolundaydy, derdimiz yoktu Hiç derdimiz yoktu Kalabalıktan sıkılmıştık, halimiz yoktu Hiç sabrımız yoktu Yarın ne değişir, bunu ne sen ne ben göremeyiz Biliyorsun zaman acıyı öğütür Toz olurken sen ne duruyorsun Eşin menendin yok ki Bu dünyada yerine kimi koyayım Bu ayrılığa bir sebep göster Kulun olayım Mevsim kış elim üşümüşken Sana nasıl…

Am I the only one here who feels this sense of urgency? Am I losing my mind? Do I need psycic surgery? The pounding in my heart and the racing in my viens Has become a curse to me And it’s an emergency that’s become worse you see I tried sex I ate drugs Nothing…

yavaş yavaş araladı göz kapaklarını… perdeleri açılıyordu tiyatronun… sahnedeydi artık idil can… heyecandan titreyip kasıldı… ağır ağır kapandı perde… gülümsüyordu dünyaya… kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında… kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede… ayşe gülen, nil, sibel, adalet… toplanmışlardı başına… terini sabo siliyordu… içi bir cehennemdi söndüremiyordu. mitralyöz, mitralyöz… kim? dedi sabo. benim! dedi mitralyöz……