Sibel Pamuk – Oy Asiye

Cloying blackness, within the womb, unwanted child’s fleshly tomb. Umbilicus, a weaved choke, hung in time, frail neck is broke. Aborted form’s placenta shroud, writhe in untold fear. Suffer not this child to live, awash in bitter tears. Eternally they’re cast in a sea of feculence. Sound the flatline knell, bloodied noose, a cold embrace….

Üzülürüm yine Resmini görünce Maziye bakarak Vazgeçemem senden Bir ömür geçse böyle Ardından yalvararak Dön bana yeniden ne olur Sev beni yeniden ne olur Al beni yanına ne olur Dön bana yeniden ne olur Ne olur… Unuturum sandım Zamana bırakınca Seni nasıl sevdiğimi Ama bugün yine Söylüyorum hep aynı Hep aynı şeyi Dön bana yeniden…

Özlenecek neyin var hadi be sen de Merak edip de hiç sordun mu söyle Aşk kokan anılar silindi gitti Vicdanına bir sor suç hangimizde Arayan sormayan sen misin beni Mahkum ettin kadere günahsız sevgimi Bir o kadar yalnız bırakıldım ki Hani sen farklıydın nerdesin şimdi Şimdi benden utanmadan Sevgi mi dileniyorsun Bu filmi çok görmüştüm…

Yola çıktım arıyorum sevgilimi Son kez olsun zorluyorum kaderimi Her geçen gün eziyet Her yeni gün sanki dert Olacaksa olsun artık Aramakla bulunmaz Kalpler böyle kırılmaz Sevecekse sevsin artık Herşeyin var bir sonu Ayrılıksa en zoru Aşksa derin bir kuyu Allahım sen bizi koru Söz-müzik : BAHA

Nasıl inansan bilmem bu uzun ayrılığa Nasıl katlansam bilmem bir ömür yokluğuna Artık güneş doğar mı çiçek açar mı bilmem Bakıyor görmüyorum çaresizim çaresiz Ah Allah’ım benden çok benden çok mu sevdin Ah Allah’ım benden çok benden çok mu sevdin Saatler durmuş sanki zaman geçmek bilmiyor Gözyaşlarım dinmiyor çaresizim çaresiz Artık rüyalarımda uzanan eller miyiz…

Boşver beni aldırma ben söylerim takılma aşk denilen meydanda görüşürüz nasılsa haha haha ha Çok gelip geçen gördüm o hayalin peşinde sabahın köründe bu meydanda işin ne Öyle bir meydan ki bu cümle alem gelir geçer kimi ağlar kimi güler gönül koyup da gidenler oynamayı bilmezsen yarısında yanar çıkarsın bak söylemedin deme er meydanı değil…