Şükriye Tutkun – Ayrılıklar Bahaneymiş

Uzun bir ağaç gölgesinde dalıversem uykuya

Geceler boyu uyanmasam karşı dursam korkuya

Ne de çabuk geçermiş günler farkına varmayınca

Yağmurlar uzak düşermiş yaşlı bir yüz ağlayınca

Birileri yolları kesmiş öfke dolmuş düşlere

Ayrılıklar bahaneymiş söz gerekmez gönlüme

Hadi gel ölüm. İzindeyim.

Similar Posts

5 Comments

  1. Geri bildirim: Pingback
  2. Geri bildirim: Pingback
  3. Geri bildirim: Pingback
  4. Geri bildirim: Pingback
  5. Geri bildirim: Pingback

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir