Şükriye Tutkun – Ayrılıklar Bahaneymiş

Uzun bir ağaç gölgesinde dalıversem uykuya

Geceler boyu uyanmasam karşı dursam korkuya

Ne de çabuk geçermiş günler farkına varmayınca

Yağmurlar uzak düşermiş yaşlı bir yüz ağlayınca

Birileri yolları kesmiş öfke dolmuş düşlere

Ayrılıklar bahaneymiş söz gerekmez gönlüme

Hadi gel ölüm. İzindeyim.

Similar Posts

14 Comments

  1. Geri bildirim: Pingback
  2. Geri bildirim: Pingback
  3. Geri bildirim: Pingback
  4. Geri bildirim: Pingback
  5. Geri bildirim: Pingback
  6. Geri bildirim: Pingback
  7. Geri bildirim: Pingback
  8. Geri bildirim: Pingback
  9. Geri bildirim: Pingback
  10. Geri bildirim: Pingback
  11. Geri bildirim: Pingback
  12. Geri bildirim: Pingback
  13. Geri bildirim: Pingback
  14. Geri bildirim: Pingback

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir