Nuclear Assault – Mother’s Day

Sen oralarda sevgiden benden uzak Belki mutlusun belki deli Bense burada kimsesiz çocuk gibi Bekler dururum bir dost eli İç içebilirsen kadehler zehir gibi Hasretten geç geçebilirsen sevgimden Dön dönebilirsen herşeye o günlere İstersen git gidebilirsen kalbimden Sen oralarda razıysan unutmaya Söyle sevgilim yazık bana Dur sakın gelme kal benden uzaklarda Kal haram olsun bu…

Let the tempest and the flood Shake your soul and spill your blood Like an old song Keep hold’n on Let the people laugh at you Call you names and say you’re through Never let go Keep hangin’ on Hang on, hang on Can you hear me, I’m gonna say it again Hang on, hang…

Gözlerin hep derinlerde Kayıp giden bir yıldız gibi Gözlerin bir hüzün sarkısı Bir masal kuşu konar düşlerine Açılır kapısı çocuk yalnızlığıdır Kendini dinlemekten yorgun düşmüş İnsanlar Kendi izini arayan umarsız bir dünya Bak nasıl da sancılı Bak nasıl da çözülüyor Bak nasıl da fırtınalı Yeniden ulaşmak için kendine

Yarim ıstanbul’u mesken mi tuttun Gördün güzelleri beni unuttun Sılaya gelmeye yemin mi ettin Gayri dayanacak özüm kalmadı Mektuba yazacak sözüm kalmadı Yarim sen gideli yedi yıl oldu Diktiğin fidanlar meyveye geldi Seninle gidenler sılaya döndü Gayri dayanacak özüm kalmadı Gençlik elden uçtu gitti Gelmene lüzum kalmadı

İşim benim, birazcık agresif, biraz garip, biraz değil Bi kaç duble yeter bana boş bi hayal kurmak için Tek ihtiyacım bi boş ev, başımı koymak için Gök doğdu bi kez cehennemde borca girip Hep üstümde bi baskıyla bu kadar inan Psikolojim şimdilerde dumana tapar trajikomik Ve aslında bu kadar etmek akıl değil Fakat dışarı çıkmıyor…

tüm duraklarını ezberlediğin her gün aynı her gün yavan hep geçtiğin yollar gibi alıştığın bir şey olduk bu zaman bazen ayrı bazen yan yana denemelerden hep yara aldık kapılar kapandı yenilerine koştuk hiç sormadan aşk şimdi müzik gibi fondan hayata karışınca sen ona sevgi diyorsun aşk şimdi müzik gibi fondan hayata karışınca sevgi nedir bilmiyorsun…