Farfarayla doldu ruhumun asilerini sakinleştiren müzik kutusu…
Nerde ”play” butonu ? Bas da çalsın !…
Kendi yazıtlarım iğnecesine kalbe batsın.
Kodes-kafes miraysa canım burda çıksın ahali.
Öfke resitalimde dilsizdim ben,konuşan gözlerimdi.
Mutlu sonların kötü başlangıçlarına alışabilmeli.
Hayati diğerlerinden kopya çekerek yaşamak budalaca.
Kendi yolunun inşası şart tabiiki.
Cehennem aşıklarla dolu,sadakatsizlerin
ayakları katedecek yolu…
İstemesen de katetmen gerekecek selvi boylu yokuşu.
Kendini hergün izleyerek göreceksin yokoluşunu sen de.
Yaşadıkça oyuna dahilim.
Namussuzluk dünyasında kabus nüfusu artmakta,saklan!…
Kıyametin tiyoları göz kırpmakta.
İnşa ettiklerini yıkmak için gelecekler
bunun bilinciyle yaşa.
Ne yazık ki testlerinize tabi değilim.
Bestelerimi deste deste zulaladım..
aheste yürüyen kaplumbağayım.
Sen, İstanbul’u bacaklarının arasına almışsın.
Aferin !… Helal olsun,işi kapmışsın.
Aklın kokuşmuş odalarda baygın,erkek düşü sapkın.
Kötü niyetli yaklaşım,şehvet hali zıpkın.
Sen çıtırsın,en basitinden kırılırsın.
Dev cüsseli şehrim aç,kendini bulunca al ve kaç !…
[Nakarat]
Bana müsade beyler,ben gider ahım kalır
Düşman beni hatırlasın,korkum yere batsın varsın
Gül bahçem yangın,küllerim avuçlarımdan taşsın
Son sualde don tutsun dudakların kanasın !…