Sinan Akçıl – Bize Her Yer Cennet

A face will tell you stories Some hands will always seem to care The fading light that blur you mind You stumble on with your given time She’ll kiss the sorrow goodbye The everlasting moment is divine You have a thousand reasons But need only one to justify a cause No one will ever teach…

Söz gerekmez bedenim uçuşur Sıcak emeline kuşa kafes sunulmaz Ama hep böyle bak düş bitince Yerini bırakır kabusa ne yazık sana İnanç verilmiş ama sen öyle san bebek Büyüyecek elbet benle sevişmek isteyecek Uçmak zorunda kalacağız sen burda kal

Sen ılık yağmur gibi beyaz bir bulut içinde Sen çölde gece rengi baygın kumların üzerinde Sen ürkek rüzgar gibi gerçekle düşün arasında Sen sıcak çay gibi üşümüş birinin avucunda Bakarsam bakar mısın Gülersem güler misin Söylersem dinler misin Seversem off off Güvenmek zor iştir güvenilir olmak daha zor Zor olan bana kalsın beni sen güven…

ask ugruna ne yaptiysam bilerek yaptim bildigim dogrulari bir yana biraktim dustugum duruma bak ne hale geldim aglanacak halime gulerek baktim seni gorunce kanim kayniyor gonlum senden baskasiyla mutlu olmuyor bak ben herseyi goze aldim gozum gonlum inan sana doymyuyor senin icin olmeye deger mi deger asktanda insan olurmus meger x2 inanki kendime saygim kalmaz…

Let me take you to Trafalgar Square Let me take you there Every street’s a fashion catwalk Everyone’s debonair Let me take you to Piccadilly Guess it leads somewhere Tower over centuries, tower over London Tower up and frankly I’m amazed What’s done cannot be undone, not here not in London What’s done can never…

Gözlerime değince, akar gönlüm İsyanımı bağışla, beni aşkla sar, Hasretim dinsin Bir deniz gibi çoşar, vurur dağlara Ağlar şu çocuk kalbim Yokluğunu nasıl yaşar, acıyı nasıl saklar Ah ümidim Senden bana ah hatıra kalan Bir kırık ayna duvarda Soluyor tüm rengi çiçeklerin Sönüyor feri ah mehtaplı gülüşlerin Aşk ölüyor, kalbim izin verecek mi buna? Hayır…