New Amsterdams, The – Asleep At The Wheel

Saygıda kusur etme üstteki kırmızı Bazen de yeşil onun tam karşısı Saygıda kusur etme üstteki yabancı Bazen de bir dost onun tam karşısı Düşünmeden bas onun tam karşısı Düşünmeden bas onun tam karşısı Geçmiyor modası doğal bir saplantı bazen de yapay onun tam karşısı Tanrı ekrandan benimle konuştu Dedi kardeşidir ölümün uyku Düşünmeden bak onun…

Ne olur baba insaf et Bu cana yazik merhamet Büyüdüm iste kabul et Bu deli kizi azad et A bababababa banada Sirasi geldi askin banada A bababababa banada Sevesi geldi gönlün a baba Büyüdü o saçi lüleli yavrun Babababababa a baba Yürüdü ah akil basima bagla Babababababa a baba A bababababa banada Sirasi yandi gönlün…

Gözleri yollarda ah çeken anam Seni istiyorum seni hep seni Dua et duanla sılaya dönem Seni istiyorum seni hep seni Gözüm yok alemin devlet malında Kutlusunda kumaşında şalında Gonca çiçeğinde fincan falında Seni istiyorum seni hep seni Hasreti der gözlerimin yaşında Fikrimde zikrimde her gün düşümde Elinde aş, ekmek ocak başında

Aşkı bana sormayın sakın, Kimselere söyleyemem Yanar giderim, Ardından sonuna kadar Yar beni sen kurtar peşimde bak yine akşamlar Yüreğim acından kurtulsun, Aşk olsun

Off yine nerdesin Telefon susmuş, her an çalardı Ah yoksun yüreğim yine firari işin mi çıktı? Unutuyorsun, hatırla adım acil aşıktı Gözlerin benim dünyama dolan mavi ışıktı Aradım taradım Kızlara sormadım Ortaköy’e bakmadım Annemden babamdan, yıkılmaz gururumdan Yol parası almadım İlk taksiye, gemiye, feribota, trene, ilk uçağa atla gel Hükmünü sil zamanın, yorma beni tatsızım…

Güneş aşıp gitti yine Hiç görmediğim dağlarda Gece ağır ağır indi Şu koskoca kente Bir ben kaldım yalnız çaresiz Bir de boyacı esmer çocuklar Dön gülüm yine gel gülüm Dayanmaz artık hasretine bu ömrüm Ürettik yeşerttik Sonunda ayrı düştük Ayrı derelerde Akıyor şimdi hayat Bir ben kaldım ortasında kavganın Bir de karanfil yürekli çocuklar Dön…