Kibariye – Aşığım Sana

Bu kadeh senin şerefine emmoğlu O türküyü bir daha çal gene çal Karşı dağı duman aldı pus aldı Uzun ömrüm yar yolunda kısaldı Sazına vuran eline kurban Allah’ına kurban emmoğlu Ben de bu dağların nesine geldim Meleşir kuzular sesine geldim Bir garip ölmüş de yasına geldim Geldim emmoğlu Gözleri simsiyahtı emmoğlu Ben de ona tutulmuştum…

Kırmızıyı severler Birbirini överler Romanlar böyledirler Çalgısız yaşayamaz ölürler İlle de roman olsun İster çamurdan olsun Oda Allah kuludur Her kim olursa olsun Düğün dernek ederler Etsiz yemek yemezler Romanlar böyledirler Çalgısız yaşayamaz ölürler

Esme rüzgar deli deli Aklım başımda değil Bu gidişle benim sonum Galiba belli değil İki gözüm iki çeşme Yanaklarım ıslanır Bu gidişle deli gönlüm Dert çekerek uslanır Ayrılığın yeli esti Düştüm dağlar ardına Gençlik elden uçtu gitti Döndüm gazel yurduna Ben gurbetin kucağında Düşe kalka yoruldum Bir zalimin ocağında Can evimden vuruldum

Karadır bahtım gün olur biz de güleriz Yaşanan bu acıları biz sileriz Her birimiz yoğun dertli dua ederiz Yine de sesimiz çıkmaz hep güleriz Alıştık artık dert çekmeye Alıştık artık biz herşeye Güç sendeki gülü bulduk aşkı umduk Dostumuza sitem ettik hep göz yumduk Ne ziyanız ne isyanız ne farkındayız Düşmüşüz biz bu dünyanın çarkındayız…