M People – Red flower sunset

Nasır nasır ellerini Acı keskin gözlerini Bağlamışlar dillerini Tüh be yokluk tüh be yokluk Toprak kokan tenlerinden İçe gömük kinlerinden Utanç çatlak seslerinden Tüh be yokluk tüh be yokluk Alın teri kelim ekmek Kalmamış içimde sevmek Çok uzaktan bakar sevmek Tüh be yokluk tüh be yokluk Kara saban harıl harıl Kıraçta da bitmez kahrım Mecburiyem…

Bir çocuk gördüm uzaklarda Gözleri kederli hatta korkulu Her şeye rağmen biran gülümsedi çocuk Sıcak sade ama biraz kuşkulu Bir çocuk sevdim uzaklarda Sanıyordum ki onun özlemi de buydu O ise bir bakışta beni örtülerimden Yalnızca, yalnızca duygularıyla soydu Ben böyle yürek görmedim böyle sevgi Şimdi çocuk büyümekte günbe gün Bütün hüzünleri okşadı birer, birer…

Az kalsın adam oluyordum Kalıbıma tam uyuyordum Birden ampul yandı kafamda Pazartesi uyanıyordum Gazeteye takılıyordum Beni şeytan dürttü bir anda Tüm saatler sussun Çalmasın uyuyan uyusun Beni bırakın o başkası olsun oyunun bir parçası Sen daha portakalken Ambalajın hazırdı Bilmek acı veriyor zaten Bugün yeni bir günmüş Sanki aynısı dünmüş Gibi oluveriyor bazen Tüm saatler…

Embraced in a shivering solitude forever like a sightness srar in the silent universe And it’s so hard to remember the tales I’ve heard in my childhood, it’s so hard to believe I’m so weak as the winter beams of sun, that gone in the misty twilight of oblivion

Everybody

Yıkıldım gönlümün duvarları Sayende aşk bize yasaklandı Nasıl böyle onursuz Nasıl böyle gurursuz Seviyorken duyarsız kalabildin Hani çok sevmiştin bensiz tükenirdin Yüzümde neşemdin neden gittin Nasıl sevdim bilemezsin gururumdan öte Aldandım gözleri…ne masum sevişlerine Geldimde kaç kere kapandım dizlerine Yalandanda olsa teşekkür et bir kere Nasıl sevdim bilemezsin gururumdan öte Aldandım gözlerine masum sevişlerine Geldimde…