Zülfü Livaneli – İki Başına Yalnızlık

Yaşım geldi geçiyor Daha dönemem geri Bir daha yaşayalım. Şenlen eski günleri Acaba pişmem mısın Sevdalık ettiğine Ben ne kadar pişmanım Daha etmediğime İstesende dönemem Bir daha gülüm sana Bir ışık yak ne olur Şu karanlık dünyama Nereden gördüm seni Nerden çıktın karşıma Engel olamıyorum Gözlerimin yasına

Gözlerin kuşattı akşamlarımı Kalbimle yeniden barışmaktayım Hasretin gönlüme yaylım ateşte Galiba yeniden tutuşmaktayım Sevdim birilerini Hep sevildim sanarak Hepsi hayırsız çıktı Kül oldum yanarak Ben ne yangınlar gördüm Hiçbiri gözlerin değil Sen aşkıma iyi bak Gerisi mühim değil 2x Seni öyle çok öyle çok seviyorum ki Artık gözü hiçbir şey görmeyenlerdenim Senden öyle çok öyle…

Meğer herkes nasıl da boşuna Haykırıyormuş seni Kırk yıllık hokkabaz Halt etmiş sanki Temiz bir bakış var sanarken Boşluktanmış meğer Küçük akıl küçük oyunlar Ben de aptallık zaten Kendimi özel sayarken Bu bir başlangıç derken Olan Olabilecek, Ancak buymuş Duyucağımı duydum, Göreceğimi görmez olaydım Seveceğimi sevdim Bari nefret etmez olaydım Yook…Sen artık benim kahramanım olamazsın….

Ne olur uyanma Lütfen uyanma Mutluyken umutsuzlar rüyalarda Ne olur uyanma Bebeğim uyanma Mutluyken uykusuzlar rüyalarda Kayboluyorken ben, kollarında Dur yapma, dur yapma, dur uyandırma Ağlıyorken ben, ben kollarında Susturma, dur yapma, ne olur susturma

They pull up their chairs to the table. She stares at the food on her plate At the toast and the butter, her father and mother, she pushes away. And they rise in the morning, and they sleep in the dark. And even though nobody’s looking, she’s falling apart. She gets home from school too…

Well if I could walk on water And if I could find some way to prove If I could walk on water would you believe in me My love is so true (Na, na, na, na, na, na, na, na, na, etc.) Well I’m no angel, now, I’ll admit I made a few bad moves…