Devo – Super Cop

Zaman unutup beni Bırakır sokaklara Sessiz oluyor insan Böyle durumlarda Yürüdüğüm yol değil Gidişin üşütür beni Konuşamıyor insan Böyle havalarda Her şey değişir ama Eskimiyor acılar Yaşayan bilir ancak Nasıl acıtır akşamlar Bedenimde yaşamak Zor geliyor artık bana Sözlerim kalın sis Ruhuma anlam kat Sevmek yarı ölmektir Böyle demiştin giderken Her gün ölüyor insan Hatırlayınca…

Rüzgarın türkülerini fısıldıyor ağaçlar Yorgun gecelerde Sessiz bir şehrin uyuyan karanlığı Farkında bile değil korkuların Bir bebeğin feryadı duvarın ardında İşte umudun uyuyan sesi Ve işte hayatın uyuyan rengi Gözler gördükçe kalpler çarptıkça Muttluluğu bile yeter o gül koktukça Doğmalı aşklar aşıklar sarılmalı Bir şiirin korkusuz dizelerinde Umutları zaman zaman Kaybederim aman aman Boşuna ağlamam…

Bindim Atın Birine, Geçtim Urum Eline Urum Elinin Kızları Sürmelidir Gözleri. Kavak Senden Uzun Yoktur, Yaprağında Üzüm Yok, Eller Ne Derse Desin Başkasında Gözüm Yok.

Hiçbir yerinde yok asaletin ibresi Sesinde kamaşmasında tensel bir büyünün Atlas hani libas ve kuytu bakışlı mavi gözlerin Sanki hepimize bütün şiirleri hala fısıldayan Bir eski büyük şairmiş gibi Aşk bir erken didişme bir sorgu sualmiş de Mezbele ve yaralıymtş eski yaraların yeniden kanamasından. Hiçbir yerde yok asaletin ibresi Bir adamın yüzünde ya da yalana…

Tarlaya ektim soğan Bitmedi yedi doğan Hep mi güzel oluyor Senin anandan doğan Oy? Oy niye? Kızım, niye, niye? Oldun yar yar, diye diye Boynunda iki lira Ver birini, ver hediye Derdim senden bulur Ananı sorar durur Oy? Oy niye? Kızım, niye, niye? Oldun yar yar, diye diye

It’s right out there Shining in the air It’s almost beyond our grasp I’m afraid if we wait We won’t be able to get it back ‘Cause where there’s life, there’s hope Where there’s hope, there’s got to be some innocence Some innocence, some innocence -CHORUS- You see the truth It’s there, but do we…