Orhan Gencebay – Gülünce Daha Güzel

Kimseleri görmedi, kördü deseler Aklını seninle bozdu deseler Hep seninle yaşadı öldü deseler İnanma sevdiğim inan az olur İki elin kanda olsa da gel Ecel bize pusu kursa da gel Korkma Tanrım sevenleri korur Sevenlerin dualarıyla gel Tarif etmek imkansız sen de olanı Bir Allah bir de sen bir ben bilirim Günün her saatinde aşk…

Sıra sende sende oyna Sen de bu dünyadan hakkını al Umduğunu bulamazsan Bulduğuna şükredip de kal Ben de neler umuyordum Ben de deli gibi seviyordum Kopardılar yüreğimden Sen de ben gibi aşkınla kal Sen de gayret et unutacaksın Benim gibi sen de yorulacaksın Hoş göreceksin çünkü yaşamak böyle İsyansız günler de var:Tanışacaksın Kimler unutulmadı ki…

Bilmez insan kadrini kendi insan olmayan Ömür gelir geçer bir cileki dolmadan Bana ondan hatira yalniz gönlümde kalan Yasarim sessiz sessiz kalbimde dolu hicran Söylemisti bir çok söz megerse hepsi yalan Benim bir gülüm vardi soldurmadan koklardim Verdigin hatirayi hep kalbimde saklardim O beni unutsa da ben onu unutmadim Yasarim sessiz sessiz kalbimde dolu hicran…

Sersefilim sevgilinin uğruna Abdal oldum göç eyledim giderim Hançer vurdum gençliğimin bağrına Telafisiz suç eyledim giderim Kalp gözünden aldım onmaz darbeyi O gün bu gün şaşırıyom kıbleyi Bilemiyom medineyi kabeyi Yar gönlünü hac eyledim giderim Geçse de ömrümün her anı yasla Borcumu ödemiş olamam asla Bahşettiği yüce aşka kıyasla Koskoca bir hiç eyledim giderim Cemalim…

Aşkımın başı için gözümün yaşı için Ne olur dön dön geriye Sevenler yas mı tutsun gönül nasıl unutsun Ne diye gittin ne diye Ağrına giden mi var Başka yar seven mi var Deliye döndüm deliye Güloylom güloylom deliye döndüm deliye Güloylom güloylom geriye dön dön geriye Öfkeni yense idin ya beni vursa idin Nereye gittin…

Üzülme kahretme kaybettin onu diye Kendini yok etme artık yok diye Yazıktır canına ömrüne yazık Hediye tanrıdan bu can hediye Baksana yaşamak tüm güzelliğiyle devam ediyor Herşeye ağlamak insana ömrü haram ediyor Üzülme kahretme ağlama Hayat devam ediyor Çıkmaz bir sokağa giripte kalsanda Pişmanlık duyduğun bir hata yapsanda Ümitler bizimdir çareler bizim Gönülden çok derin…