RAZIEL– AĞIR ROMAN feat. & ECHO
Raziel (VERSE):
Giden o yolcu sondu kilidi çak ve mührü bas kalbe!
Darbelermiş dem vuran yalan zamanla son bulan
Bu gözlerimden akan
yaş mürekkebimse, ruha indiğim yolumdur Rap
ve elde yok
Dilimde çok çorak bu yalnız adamı yaşatır aslım
Çoğalan sancım tek nefeste
ciğerlerimde yandın.
Aynı ben ve aynı ses ve ayrı yerde kaldık
Dön ve bak zaman
nasılda yakmış herkesi!
Yollar bana mı tuzak ben mi onlara tutsak?
Kapansam içime anılar çekecek ellerimde kopacak biliyorum
bu sensin Gözlerinde aynı özlem aynı korku hislerin duman batakta
Hayali ekti soldu bedeni korkuluk misali yalnız kaldı Razi
Çizik damarlarında ince bir kan oldu Mavî
Dününü yaktı yarına baktı
kanlı savaşlar var
Her kader ağır roman ölümlerinde intizar…
Nakarat: (2x)
Düşünün sefili sensin vakt-i ölümün işte net bir ferman
Kapansan içine soğutur yüzünü -özünde düşman-
Yalan duman kör etti, istedin ve soldun
Ağır Roman’dı mazi,
Razi haykır anla…!!
( Çünkü; )
(VERSE):
Masallar anlatıldı çok kez
aç bir kurttu hayat
ve ben küçük kuzuydum ağır roman içinde
Geçmiş defterimde bir günah mı acaba
yoksa bir sınav mı dünlerim soyutlanan zamanda?
Hep bir kurtuluş arandı,
söyle kim ulaştı tek bir hamlede eliyle kim dokundu aşka?
Sen mi yoksa ben mi?
Kim isim verirdi hiçbir an gözükmeyen
o gizli yıldıza?
Sanma; yıkık omuzlarında taşıdı geceleri,
Oynadığım son hayalin en son perdesi
Kefili sen ol bu adamın ol ki at bir imza
Adıma yaz tüm senetleri sonra kaç ve git
Kaç vakitte karalanır karanlık kararlar
kar yağar başa hayat kumar zar da 6 neye yarar?
Dar bir yol sonunda bak güneş doğar
zararla kapadığım bu günde gözlerim her gün ağlar!!!
Nakarat: (2x)
Düşünün sefili sensin vakt-i ölümün işte net bir ferman
Kapansan içine soğutur yüzünü -özünde düşman-
Yalan duman kör etti, istedin ve soldun
Ağır Roman’dı mazi,
Razi haykır anla…!!
( Çünkü; )
Echo (VERSE):
Bir umutla bekledim ve yarına ölümü ekledim
Bugün kiminle güldüm yanıma kaçıncı ameli ekledim?
Her günümde kaç günah ve her adımda kaç sevap?
Bir taş attım denize sekti en sonunda battı
Mehtap yok bu kalbi tekletir odamda yaşamı sorgular galaksi bir tesadüf oluşum
İnsanlarda kandılar
en ucunda bir hayat var ancak ölümü buldular
Alamet oldu görmedi ve söndü yamalı olgular.
Asıl olan biziz hayatta bir sınav içinde koşturan bu mahlukat yüzünde yok ki nur
kelamda hep küfür yalan bu kalbi hep fesatla atmış ölümü tatmış
Bir şehitse yarına bakmış kalansa boş mücadele içinde koşsun insan anlamaz
nedense nefse tapmış kardeşlik mi kaldı söyle?
kimdir ölü doğan?
-Yaşama çabası versin-
Ellerinde kazılı gerçek zikri diline dolayan diridir gerisi zaten ölcek…
Nakarat: (2x)
Düşünün sefili sensin vakt-i ölümün işte net bir ferman
Kapansan içine soğutur yüzünü -özünde düşman-
Yalan duman kör etti, istedin ve soldun
Ağır Roman’dı mazi,
Razi haykır anla…!!
( Çünkü; )